Izložba fotografija Shahr I- SOKHTA Kada mit postane istorija.
'Poznajem grad koji je ispunjen suncem svaki dan i sve je oduševljeno u tom trenutku' (Giuseppe Ungaretti)
Shahr-i Sokhta, koji se uzdiže u provinciji Zahedan, između negostoljubive pustinje Lut i visova Baludžistana, predstavlja jedan od najtraženijih centara za arheološka istraživanja, kako zbog toga što je savršeno očuvan zbog slanih konkrecija prisutnih na cijeloj površini. te zapečaćene nalaze i strukture podzemlja, oboje zbog toga što se u arheološkoj literaturi često povezuju s mitološkom Arattom koja je, lokalizirana u mezopotamskim tekstovima "gdje sunce izlazi", parirala vladarima Prve dinastije Uruka (među kojima se sjeća Gilgameš), gospodari Sumera i čuvari kraljevske vlasti nakon Potopa. Izvanredna otkrića posljednjih godina potvrdila su izuzetnu prirodu Shahr-i Sokhte koja, iako je čuvar autonomnog puta rasta, stoji između četiri velike riječne civilizacije (Ind, Tigris-Eufrat, Oxus i Halil) i književnih civilizacija Bliski istok, centralna Azija i južna Azija: onaj sumerski, čije se književne veze prelivaju u mitologiju, onaj o Jiroftu, kolijevci nove i zaboravljene civilizacije do 2003., onom Oxusa sa izvanrednim mjestom Djarkutan i onim velikih centara Harappa i Mohenjo-daro, sa kojima je Shahr-i Sokhta održavao odnose na različitim nivoima. Prosperitet glavnog centra Sistana, na kraju trećeg milenijuma pre nove ere, morao je nestati, progresivno i iznenada, iz razloga, uglavnom nepoznatih i misteriozni, koji su uključivali glavne centre celog istočnog Irana, južne Azije i Central. Novo istraživanje u Shahr-i Sokhti nam omogućava da centar Sistana predstavimo kao centar bez ijedne elite, u kojem koegzistiraju više etničkih grupa (među njima prisustvo elemenata iz Baludžistana, Turkmenistana i proto-Elamita zapadnog porijekla), lišena odbrambenih zidova i jednog objekta napada, prema heterarhičnoj, mirnoj organizaciji s jasnom matrilinearnom matricom.